Allemaal hebben we wel een bekend gezicht bij de supermarkt waar we (dagelijks) boodschappen doen. De dakloze man die boekjes verkoopt, die vrouw die op straat leeft en in de winter met zes lagen, vieze truien, oude vesten en sjaals met gaten verkleumt de hele dag goede dag zegt tegen iedereen die in en uit de supermarkt loopt.
Heel eerlijk maak ik mijn gedachtes ook wel eens vuil als ik iemand zie staan. “oh god moet ik nou geld geven?” “word er verwacht dat ik een boekje koop?” “ Zit er weeeeer 1, waar komen ze vandaan joh?!”
Ongeveer 2 jaar geleden wandel ik, bij mij in watergraafsmeer, de Albert Heijn in en wordt ik uit mijn standaard in gedachten gekeerde wandeling gehaald die ik bijna dagelijks maak. Omdat iemand mij aanspreekt dat hij mijn (meest dierbare) tattoeage zo mooi vindt.
Ik draai me om en kijk recht in de ogen van een kleine, dunne, onzekere, voorover gebogen man met een onwijs lieve en warme uitstraling. “weer zo een dakloze” raakte mij direct met zijn uitstraling en kwam binnen met zijn persoonlijkheid. Hij had mij iets gegeven… mij uit mijn routine gehaald en me weer bewust gemaakt met wat voor mooi gebaar en herinneringen ik op mijn arm liep. Hij zag mij, ik zag hem. “Wordt er nu verwacht dat ik een boekje koop?” veranderde in dat ik hem graag iets wilde geven, omdat hij mij iets dierbaars en onbetaalbaars had gegeven. Bewustzijn.
Vanaf dat moment veranderde onze “goedendag” en “fijne dag” in gezellige gesprekken. Mijn boodschappen stond ik met liefde af, eten en drinken uit kerstpakketten gingen zijn kant op en in de zomer verdient iedereen een biertje op het moment dat de zon onder gaat. Stonden we dan… twee totaal verschillende personen, verschillende levens en verschillende leeftijden te genieten van een koud drankje laat op de dag van een warme zomerdag te kletsen over onze levens.
Willem verwachtte niets.. Als ik tegen hem zei dat ik haast had of geen kleingeld bij me had zei hij dat hij al blij was dat hij mij even had gezien en ik me niet verplicht moest voelen altijd iets voor hem te doen. Weer raakte hij mij. Zoveel meegemaakt en tegenslagen gehad en zich niet laten verbitteren door wat het leven hem had gegeven.
Eerst mocht ik trots op hem zijn. Willem was bezig met reintegratie en had het nieuws gekregen dat hij nog voor de koude wintermaanden een woning toegewezen zou krijgen. De dag dat hij de sleutel kreeg van zijn woning begon hij weer stiekem te dromen over een toekomst en durfde hij weer in zichzelf te geloven.
Ik dacht dat ik enthousiast had gereageerd, maar de reactie van Willem op dat ik mijn eigen bedrijf ging starten en mijn eigen salon ging openen was onbetaalbaar…..
Ik was blij, mijn familie en vrienden ontzettend blij en trots, maar Willem spande de kroon. LETTERLIJK sprong hij een gat in de lucht! Zijn ogen begonnen te stralen en terwijl hij mij recht in mijn ogen aankijkt verteld hij hoe trots hij op me is, hoe stoer hij me vind en hij zeker weet dat het een groot succes zal worden.
Zelf heeft hij altijd de droom gehad om voor zichzelf te gaan beginnen, maar liet zich helaas leidden door de negatieve meningen van de mensen (toen) om hem heen, waardoor hij nooit die stap heeft durven nemen en daar tot op de dag van vandaag nog spijt van heeft.
Zijn reactie en zijn oprechtheid heeft mij zo geraakt, dat ik hem heb uitgenodigd om zijn haar te knippen in de salon. Maanden lang vroeg hij gelijk naar de salon zodra ik hem zag bij de Albert heijn. Dat ik met hem een afspraak maakte wanneer hij naar de salon kon komen bleef hij me iedere keer met enthousiasme vertellen hoe hij altijd zijn eigen haar knipte en hoelang hij al niet naar een salon is geweest. En daar is die dan…. Mijn grote (niet meer) “dakloze” vriend Willem.
Allemaal kunnen we zeuren en mopperen over de kleinste dingen. Morsen we in de ochtend drinken op ons nieuwe shirt dan is onze hele dag verpest. Ook ik maak me hier veel te vaak schuldig aan.
Ik ben zo blij dat ik Willem iets heb kunnen geven, iets wat wij door onze rijkdom soms niet meer als luxe zien maar als noodzaak.
Want Willem… jij hebt echt geen idee wat jij mij iedere keer geeft door alleen al met veel enthousiasme naar me te zwaaien als je voor de ingang van de Albert heijn staat. Daar kan geen knipbeurt tegenop!
Deze week heeft Willem een sollicitatie en zal trots met zn nieuwe coupe verzorgd en zelfverzekerd zijn gesprek aangaan. Een kleine moeite voor een stap dichterbij een toekomst voor mijn grote vriend!
Wat ben ik ongelooflijk blij dat jij mij hebt aangesproken 💗
